آبراهام لینکلن؛ زندگی او داستان ایالات متحده آمریکا بود

آبراهام لینکلن شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا بود که جنگ داخلی رو با موفقیت جلو بُرد تا ملت خودشو حفظ کنه. او در تصویب اصلاحیه‌ی سیزدهم که رسماً به برده داری تو آمریکا پایان داد، نقش اساسی داشت.

پیش از اونکه در سال 1860 رئیس جمهور بشه، به عنوان یه وکیل و سیاستمدار در ایلینوی، فعالیت های موفقیت آمیزی داشت و چندین دوره تو مجلس ایالتی و یه دوره تو مجلس نمایندگان ایالات متحده خدمت کرد. لینكلن نخستین رئیس جمهور آمریكا بود كه ترور شد. همچنین از یه نظر دیگه هم نسبت به دیگر رئیس جمهورهای آمریکا متمایز بود؛ لینکلن در سال 1849، سیستمی رو برای بلند کردن قایق های رودخانه ای از ماسه سواحل اختراع کرد!.

کارهای او به قدری تو تاریخ ایلات متحده تأثیر گذار بود که میشه آبراهام لینکلن رو به حق، «پدر آمریکای معاصر» دونست. او از گمنامی برخاست، برای دستیابی به عظمت بسیار تلاش کرد و هدایت یک کشتی‌شکسته‌ رو تو بحرانی‌ترین دوره‌ش برعهده‌گرفت. راستی زندگی او داستان ایالات متحده‌آمریکا بود.

روزهای اولیه زندگی آبراهام لینکلن

آبراهام لینکلن در 12 فوریه 1809 تو کلبه‌ ای چوبی در مزرعهٔ سینکینگ اسپرینگ در نزدیکی هاگنگنویل، از توماس و نانسی هنکس لینکلن کنتاکی متولد شد. نام آبراهام برگرفته از اسم پدربزرگ پدریش بود. لینکلن یه خواهر به نام سارا داشت که دو سال و دو روز ازش بزرگتر بود، همچنین یه برادر کوچکتر به اسم توماس داشت که در دوران نوزادی درگذشت.

وقتی ابراهیم دو ساله بود، خانواده به مزرعه نوب کریک نقل مکان کرد. پنج سال بعد، خانواده دوباره به لیتل راک در ایندیانا رفتند. 5 اکتبر 1818، مادرش براثرنوشیدن شیر گاوهایی که گیاه مسموم به نام انجبار خورده‌بودن، درگذشت

توماس لینکلن یه سال بعد با سارا بوش جانستون، زنی از کنتاکی، ازدواج کرد. سارا از ازدواج قبلیش سه فرزند داشت، الیزابت، ماتیلدا و جان. اگرچه آبراهام و پدرش هرگز به یکدیگر نزدیک نبودن، اما سارا با آبراهام 9 ساله، رابطه دوست داشتنی برقرار کرد. سارا در آموزش و مطالعه کتاب، مشوق اصلی آبراهام بود.
سفر به به ایلینوی و شروعی جدید

آبراهام لینکلن کارهای عجیبی میکرد!

در سال 1830، هنگامی که آبراهام 21 ساله بود، خانواده به ایلینوی (ایالتی در آمریکا) نقل مکان کرد. او کارهای عجیب و غریبی زیادی تو این زمان انجام میداد، مثلاً یه قایق حمل بار رو به تنهایی به نیواورلئان بُرد. در نیو سلیم در نیوجرسی، او یه فروشگاه رو با یه فرد دیگه ای شریک بود که بعد از عدم موفقیت تو این کار، سال ها مجبور به پرداخت بدیهی به طلبکارانش بود، تعهدی که ازش به عنوان «بدهی ملی» یاد میکرد.

آبراهام با اینکه کاپیتان یگان شبه نظامی در طول جنگ شاهین سیاه در سال 1832 بود، اما تو زندگیش هیچ نبردی رو به معنای واقعی ندید. با این حال، بعدها با مردی آشنا شد که زندگیش رو از جهات مختلف تغییر داد، فردی به نام «جان تاد استوارت.»

آبراهام لینکلن وکیل میشه

استوارت و لینکلن هر دو در برای مجمع عمومی ایلینوی شرکت کردن. استوارت برنده شد، اما لینکلن نه!. اما دو سال بعد، هر دو نفر در انتخابات پیروز شدن. استوارت باتجربه که به دلیل مهارت در مدیریت و سیاسی گری به عنوان جری سلی (جری حیله گر) شناخته میشد، به لینکلن کتاب های حقوقش رو میداد تا او بتونه تحصیلاشو تکمیل کنه و مدرک وکالت بگیره.

تو سال 1836، لینکلن مجوز اجرای قانون رو دریافت کرد و در سال های 1836، 1838 و 1840 به عضویت مجمع عمومی انتخاب شد. از دستاوردهاش میشه به نقش عمد آبراهام در انتقال سرمایه ایالتی به اسپرینگفیلد اشاره کرد. وی پس از سال 1840 دیگر به دنبال این سمت نرفت، اما در سال 1845 رأی مردمی رو دوباره به دست آورد، ولی استعفا داد! تا برای انتخابات مجلس سنا شرکت کنه.

 

برای مطالعه‌ی زندگینامه‌ی جو ویتالی؛ قانون جذب و رازهای بودای اینترنت کلیک کنید.

 

در چهار نوامبر 1842، لینکلن با «ماری تاد»، دختر جاه طلب و روشنفکر یک بازرگان مرفه ازدواج کرد. لینکلن به خانه ای تک طبقه ای در اسپرینگفیلد نقل مکان کرد. ماری چهار فرزند به دنیا آورد، اما تنها یه فرزند تونست به سن بزرگسالی برسه. خانم لینکلن در بیشتر زندگی خود با افسردگی و بی ثباتی روحی دست و پنجه نرم میکرد. مرگ سه فرزند و مشغولیت شوهرش به مسائل سیاسی در طول جنگ داخلی، اوضاع رو برای او بدتر میکرد.

پیش به سوی موفقیت های سیاسی

آبراهام لینکلن در انتخابات کنگره ایالات متحده در سال 1846 پیروز شد. او به عنوان یه سناتور، از حضور ایالات متحده در جنگ مکزیک انتقاد کرد. با این وجود، وی برای کمک به زاخاری تیلور، قهرمان آن جنگ، برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری تو سال 1848 کمک کرد. اما لینکلن قول داده بود که فقط یک‌دوره خدمت کنه و برای انتخاب مجدد شرکت نکنه.

تا دهه 1850، لینکلن یکی از وکلای معتبر تو ایلینوی بود. بیشتر کار او در دیوان عالی ایالت بود و ادر بیش از 240 پرونده شرکت داشت که تو اکثرشون برنده‌شده بود. با وجود این موفقیت ها، اندوه زیاد از مرگ پسرش ادوارد بیکر لینکلن و ناامیدی پس از دو دوره عدم پذیرش برای مجلس سنا شد، آبراهام رو به ورطه افسردگی کشونده بود. اما او دوباره راهی برای غلبه بر ناملایمات زندگی پیدا کرد!.

مجلس سنا در انتظار آبراهام لینکلن

لینکلن اندکی بعد از پیوستن‌به حزب تازه تأسیس جمهوری خواه در سال 1856 شانس دیگه‌ای رو به دست آورد. دو سال بعد، در نبردی مهم، لینکلن با استفان داگلاس دموکرات برای کرسی تو مجلس سنا مبارزه کرد. مبارزه سنای آمریكا در سال 1858 كه با بحث و گفتگو با استفان داگلاس انجام شد، لینكلن رو به یه فردی با دیدگاه ملی تبدیل كرد. گرچه او انتخابات رو به داگلاس واگذار کرد، اما مباحثه معروف لینکلن-داگلاس، دو سال بعد، نامزد نهایی ریاست جمهوری لینکلن رو توسط حزب جمهوریخواه رقم زد.

داگلاس مخالف لغو برده‌داری بود! او همچنین معتقد بود که مردم تو سرزمین های جدید ایالات متحده باید برای برده داری حق قانوی داشته باشن. آبراهام لینکلن نیز در ابتدا از لغو حمایت نکرد. در حقیقت فکر نمیکرد که سیاهپوستا با سفیدپوستا مساوی باشن، اگرچه سال ها بهد در نهایت به انسانیت، رفتار برابر و عدالت در قانون اعتقاد پیدا کرد. او با بحث و گفتگوهای داغ با داگلاس، مخالفت شدید خودش رو با گسترش برده‌داری تو سرزمین ها آمریکا نشون داد.

پرسش و پاسخ:

آبراهام لینکلن کی بود؟

لینکلن شانزدهمین رئیس جمهور ایالات آمریکا بود که در سال 1860 با رأی مردم به این سمت منصوب شد.

آبراهام لینکلن برای آمریکا چیکار کرد؟

او یکی از مهمترین اعلامیه‌های تاریخ آمریکا که منع «قانون برده‌داری» بود رو تصویب کرد.

بزرگترین رئیس جمهور ایالت متحده کیه؟

آبراهام لینکلن به دلیل توجه به دموکراسی و حقوق برابر نژادها، همیشه به عنوان یکی از سه رئیس جمهور برتر ایالات متحده شناخته میشه.

پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری و مبارزه با برده‌برداری

در سال 1854، تصویب قانون کانزاس – نبراسکا به ساکنان هر ایالت جدید تو اتحادیه اجازه‌میداد برای خودشون تصمیم بگیرن که آیا برده‌داری در آن ایالت آزاده یا نه!. توجهی که لینکلن به این موضوع داشت، باعث شد حزب جمهوری خواه وی رو تو انتخابات سال 1860 نامزد ریاست جمهوری کنه.

اعتقادات اصولی او در مورد حقوق برابر و دموکراسی متحد، به پیروزی او منجر شد. در سال 1860، وقتی آراء شمارش شد، لینکلن به ریاست جمهوری رسید. علی رغم کسب حدود 40 درصد آراء عمومی، آبراهام نمادی از حزب جمهوری‌خواه متحد در مقابل یک حزب دموکراتیک تکه‌تکه بود که بین جناح های شمالی و جنوبی تو مسئله برده‌داری از هم جدا شده‌بودن.

مخالفت لینکلن با برده‌داری به تبعیت از پدر

اما او با ملتی روبرو بود که هنوز آمادگی لغو قانو برده‌داری رو نداشتن، پس مجبور شد وارد گوی مبارزه بشه. مانند پدرش، لینکلن با برده‌داری مخالفت کرد. یادداشت های سخنرانی او در اوهایو به وضوح نظرات آبراهام لینکلن رو در مورد مسئله‌ی برده‌داری تو سال های ریات جمهوریش نشون میده:

«ما باید قانون برده‌داری رو نادیده بگیریم، اگرچه قانون اساسی خواستار اونه. ما باید یه ملت واحد داشته‌باشیم و در جلوگیری از گسترش برده‌داری در سرزمین های جدید و آزاد تللاش کنیم. قانون اساسی ما رو از برده‌داری منع نمیکند، اما رفاه عمومی خواستار پیشگیری از این قانونه.»

در زمان اقامت در کاخ سفید، ایده‌های لینکلن درباره‌ی برده‌داری تکامل یافت. جلسات وی با رهبران برجسته آمریکایی – آفریقایی مانند فردریک داگلاس به متقاعد کردن لینکلن مبنی بر برابر بودن سیاهپوستان کمک کرد. در اول ژانویه سال 1863، لینکلن اعلامیه آزادی رو صادر کرد که اعلام میداشت کلیه بردگان در قلمرو کنفدراسیون آزاد هستن. اندکی پس از آن، لینکلن به آمریکایی های آفریقایی تبار اجازه داد که تو ارتش اتحادیه وارد شن.

شروع جنگ داخلی و چند تکه شدن کشور

انتخاب لینکلن باعث نگرانی زیادی در جنوب شد. زیرا اعتقاد بر این بود که او بیش از سایر نامزدها، تهدیدی برای نهاد برده‌داری بود. در 20 دسامبر، فقط شش هفته پس از انتخاب لینکلن و سه ماه قبل از تصدی وی، کارولینای جنوبی از اتحادیه جدا شد. به زودی پس از آن، دیگر ایالات تولید پنبه در جنوب تحتانی نیز از این جدایی حمایت و اتحادیه رو ترک کردن.

آبراهام لینکلن در چهار مارس 1861 که زمان کشور در حال فروپاشی بود، مقام ریاست جمهوری رو به دست گرفت. کارولینای جنوبی و شش ایالت طرفدار برده‌داری از اتحادیه جدا شده‌بودن. در 12 آوریل، اسلحه های كنفدراسیون به سربازان اتحادیه در فورت سامر، كارولینای جنوبی شلیک كردن. جنگ داخلی رسماً آغاز شده‌بود.

در آغاز جنگ، اتحادیه چه از نظر مردان و چه از نظر سلاح، برتری زیادی نسبت به جنوب داشت. اما لینکلن با چالش های مختلفی روبرو شد. او در تلاش برای پیداکردن فرمانده‌ای بود که با حمله‌ی تهاجمی به جنوبی ها، خودش رو از پیش‌آمده‌کنه. اولیس گرانت همان مردی بود رئیس جمهور میخواست. گرانت با حمایت لینکلن، سیاست جنگ کامل رو دنبال کرد و نه تنها به سربازان کنفدراسیون بلکه به اقتصاد جنوبی نیز حمله کرد. از بین‌بردن شهرها، مزارع و کارخانه‌های جنوبی، لینکلن و گرانت درک‌کردن اراده‌ی جنوبی ها برای جنگیدن هنوز ادامه‌دار هستش.

اوج جنگ و پیروزی لینکلن در انتخابات!

پاییز 1864، با نبردهای پیروزمندانه گرانت و بازگشت به اوج جنگ، لینکلن مجدداً برنده انتخابات شد. وی در مبارزات انتخاباتی خود قول داد سیاستی رو برای بازگرداندن ایالات های جنوبی به اتحادیه و پایان‌دادن به برده‌داری رو برای همیشه دنبال کنه. اما برای پیگیری مؤثر این سیاست ها، لینكلن برای پیروزی در جنگ به گرانت نیاز داشت.

در آوریل 1865، اندکی بیش از یک سال پس از اینکه آبراهام لینکلن، گرانت رو فرمانده ارتش های فدرال کرده بود، کنفدراسیون ها تسلیم شدن. چهار سال جنگ فاجعه آمیز، ملت رو به شدت به چند بخش تقسیم کرده بود. اما لینکلن تلاش کرد تا نیروهای جنوبی را به عقب برگردونه. بر خلاف بسیاری از اعضای حزب، آبراهام اعتقاد داشت مجازات کردن سختگیرانه جنوبی ها، کاری اشتباهه. وی قصد داشت یه سیاست بازسازی را دنبال کنه که تو اون با جنوبی ها سخاوتمندانه رفتار بشه.

«من میبینم که چگونه ممکنه انسان به زمین نگاه کنه و یه ملحد (بی خدا) باشه، اما نمیتوام تصور کنم که چگونه انسان میتونه به آسمون نگاه کنه و بگه خدایی وجود نداره.»

مرگ و میراث آبراهام لینکلن

قبل از اینکه لینکلن بتونه برنامه بازسازی رو انجام بده، یه قاتل عمرشو از جهان کوتاه کرد. با نور پیروزی که به وضوح در افق شکسته‌شده بود، لینکلن و مری شب 14 آوریل برای دیدن کمدی «پسر عموی آمریکایی ما» به تئاتر فورد رفتن.
در حین اجرا، یه بازیگر و هوادار ثابت کنفدراسیون به نام جان ویلک بوث به سمت رئیس جمهور رفت و به او شلیک کرد. رئیس جمهور صبح روز بعد درگذشت. در عرض 24 ساعت، خانه ها، فروشگاه ها و ساختمان های دولتی در عزاداری فرو رفتن، حتی برخی از روزنامه های جنوبی این ترور رو محکوم کردن.

به هر روی، تصویر محبوب آبراهام لینکلن بارها دستخوش تغییر قرار گرفت. او به عنوان رهایی دهنده بزرگ و ناجی اتحادیه شناخته میشد، اما بسیاری از مردم به ویژه در جنوب، اونو یه مستبد و دیکتاتور میدانستن. وی به نژادپرستی متهم شده‌بود، اگرچه دیدگاه هایش مطابق با اکثر آمریکایی های زمان خودش بود. در دوره ریاست جمهوری وی، ارتباط با رهبران سیاه پوست مانند فردریک داگلاس، به نظر میرسید که دیدگاه های نژادی لینکلن نسبت به اکثر آمریکایی های اواسط قرن نوزدهم را روشن تر میکنه.

تمرکز اصلی وی به عنوان رئیس جمهور همیشه بر بازگرداندن ایالات متحده به عنوان یه کشور واحد طبق قانون اساسی بود. پایان‌دادن به برده‌داری هدف دومش بود. اما، سیزدهمین اصلاحیه‌ای که ممنوعیت برده‌داری در سرتاسر ایالات متحده رو اعلام میکرد، فقط پس از اونكه لینكلن از دنیا رفت، تصویب شد.

7 واقعیت جالب از زندگی آبراهام لینکلن

میخوام چنتا واقعیت جالب رو از زندگی لینکلن براتون تعریف کنم:

1- آبراهام تا حد زیادی خودآموخته بود

علی رغم اینکه وکیل موفقی شد، لینکلن مدرک دانشگاهی نداشت!. تخمین زده‌میشه که کل دوران تحصیلات وی که اغلب تو سفر کسب‌شده، تنها در حدود 1 سال باشه.

2- قبل از ورود به سیاست، لینکلن چهار دوره متوالی در مجلس قانون گذاری ایالت ایلینوی خدمت کرد

گرچه وکلا غالباً غیرقابل اعتماد هستن، اما شهرت آبراهام برای صداقت و انصاف باعث میشد که به طور پیاپی دو مجلس قانون گذاری حضور داشته باشه.

3- لینکلن، رئیس جمهور نخستین ها بود!

او نخستین رئیس جمهور ایالات متحده بود که ریش داشت. اولین رئیس جمهوری بود که ثبت اختراع داشت. نخستین رئیس جمهوی بود که توی یه عکس افتتاحیه حضور داشت. اولین رئیس جمهوری بود که ترور شد.

4- همسر لینکلن از یه خانواده‌ی ثروتمند و طرفدار برده‌داری بود

لینکلن در چهار نوامبر 1842 با مری تاد از لکسینگتون کنتاکی ازدواج کرد. تعدادی از برادران مری در دوران جنگ داخلی در ارتش کنفدراسیون خدمت کردن.

5- در هنگام ترور، محافظ لینکلن غایب بود

امنیت رئیس جمهور توسط جان پارکر تأمین میشد. اما پارکر پست خودش رو برای تماشای نمایش در تئاتر فورد رها كرد.. هیچ کس نمیدونه که پارکر در هنگام کشته‌شدن لینکلن کجا بود!.

6- برادر جان ویلک بوث پسر آبراهام لینکلن رو نجات داد

چندی بعد از ترور رئیس جمهور، ادوین بوث، بازیگر مشهور اون زمان و برارد قاتل،
رابرت لینکلن رو بعد از افتادن‌به زمین، به اتاق ایمنی داخل ایستگاه قطار کشوند تا بهش کمک کنه.

7- لینکلن به طور پیاپی به عنوان یکی از 3 رئیس جمهوری برتر ایالات متحده انتخاب میشه

همراه با جورج واشنگتن و فرانکلین دی روزولت، اکثر نظرسنجی های مورخان دانشگاهی، دانشمندان علوم سیاسی و عموم مردم، لینکلن رو به عنوان یکی از سه رئیس جمهور بزرگ ایالات متحده معرفی

زندگینامه‌ی سایر بزرگان رو در راه مرجانی بخوانید و ببینید.