کتاب آیین دوستیابی؛ چطور مردم رو شیفته خودمون کنیم؟

اصول مهم و معقول دیل کارنگی از کتاب پیشگامانه او یعنی «کتاب آیین دوستیابی» نشون از این داره که چطور میشه دوستای خوبی پیدا کرد و بر مردم تأثیر شگفتی گذاشت! اگرچه این کتاب نخستین بار در سال 1936 منتشر شد، اما اصول و بینش کارنگی هنوز هم در دنیای امروز کاربردی به نظر می رسن.

همه ما خواهان دوست داشتن و دوست داشته شدن هستیم، همه ما می خواییم ارتباط بگیریم و توجه دیگران رو به خود جلب کنیم. اما چقدر تو این کار موفقیم؟ جواب اینجاس، کتاب آیین دوستیابی با زبانی ساده، شمارو به هزارتوی تعاملات انسانی میبره، به طوری که بعد از خوندن کتاب، رو به آینه از خودت می پرسی: «چرا هیچ وقت در ارتباط با دیگران، لبخند نمی زدم؟»

درباره کتاب آیین دوست یابی؛ اثری برای همه زمان‌ها

اولین بار در سال 1936، تنها چند سال پس از رکود بزرگ در آمریکا، کتاب آیین دوستیابی از دیل کارنگی منتشر شد. برای هر کسی که به دنبال بهبود مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس است، کتاب آئین دوست یابی و چگونگی نفوذ در دیگران (How to Win Friends and Influence People) به یک مرجع اصلی تبدیل شد. جهانی بودن و مناسب بودن برای همه زمان ها، باعث شد این کتاب برای همه افراد، با هر جنسیتی، در هر سنی و هر موقعیتی اعم از زندگی شخصی و شغلی، فوق العاده باشد.

برخورد با مردم بسیار پیچیده است، مخصوصا در دنیای تجارت! در حالی که بسیاری از مردم مایلند شبکه دوستیشون رو بیشتر کنن، اما تقریباً مناسب ترین اصول رو برای دوستی نمی شناسن. در هر جنبه ای از جامعه، توانایی برقراری ارتباط با افراد به عنوان مهمترین عامل موفقیت در آن جامعه شناخته می شه.

تحقیقات مؤسسات مختلف، نشون میده حتی در زمینه های فنی و مهندسی، 15 درصد موفقیت مربوط به جنبه های فنی کاره. 85 درصد باقیمونده توسط آنچه کارنگی به عنوان «مهندسی انسانی» نامگذاری کرده، به پیشبرد بهتر عملیات کمک می کنه.

برای نشان دادن اهمیت مهندسی انسانی در حرفه های مختلف، کارنگی در کتاب آیین دوستیابی میگه:
«بهترین مهندسان آنهایی نیستن که دانش فنی بالایی دارن، بلکه کسانی هستن که درک بهتری نسبت به مدیریت انسانی دارن. متأسفانه، تعداد کمی از افراد واجد چنین شرایطی هستند.»

اهمیت کتاب آیین دوست یابی، چرا تعامل با مردم مهمه؟

برخورد با مردم نه تنها در تجارت ضروریه، بلکه در محافل اجتماعی، داشتن برخی از ویژگی ها به افراد کمک می کنه تا بتوانن در دیگران تأثیر مثبت بگذارن. دوران مدرن امروز رو ببینید. دقیقاً مانند دوران زندگی کارنگی، مشکلات خانوادگی وجود داره و همگی به عدم مهارت های ارتباطی وابسته‌س. زن و شوهر وقتی نتوانن مناسب ترین راه رو برای حل اختلافاتشون پیدا کنن، در موقعیتی ناخوشآیند قرار می گیرن؛ ازدواج معنای خود را از دست میده و میزان طلاق بالا میره.

به طور سنتی، جوامع برای دوستی بین افراد، اهمیت بالایی قائلن. با این حال، شواهد نشان میده که مردم به طور مداوم مهارت های حفظ دوستی را بلد نیستن! به دست آوردن دوست و تأثیرگذاری بر افراد، نیاز به مهارت های خاصی داره. دیل کارنگی در کتاب آیین دوستیابی میگه: «تعامل با افراد در زمینه های مختلف از جمله تجارت، سرگرمی و سیاست، باعث میشه آنها بینش بالایی نسبت به خود و دیگران پیدا کنن.» هدف از نگارش این کتاب را می توان به تلاش کارنگی در ساخت و پرورش مهارت های فردی در راستاس بهبود و توسعه روابط اجتماعی میان مردم دونست.

پرسش و پاسخ:

موضوع کتاب آیین دوست یابی چیه؟

این کتاب در مورد نحوه تعامل مؤثر با آدما صحبت میکنه و هدفش بهبود وضعیت ارتباطی افراد برای دستیابی به موفقیت و شادی بیشتر تو زندگیه.

آیا کتاب آیین دوست یابی فقط برای تجارت خوبه؟

نه، این کتاب همه زمینه های شخصی و شغلی رو در برمیگیره، اگر مشکل خانوادگی دارین، اگر مشکل کاری دارین، این کتاب مثل آچار فرانسه میمونه براتون.

چرا باید کتاب آئین دوستیابی رو بخریم؟

داشتن یه زندگی موفق و شاد، نیاز به دانش و آموزش داره. اینا چیزایی هستند که تو این کتاب به خوبی و روشنی بیان میشه و برای همه افراد تو هر شرایطی مفیده.
خلاصه کتاب آیین دوستیابی؛ 4 بخش درخشان که زندگیتونو دگرگون می کنه!
خب، تا اینجای کار فهمیدیم هدف از این کتاب چیه، حالا بخش های مختلف کتاب رو براتون معرفی می کنم:

بخش اول: چگونه با مردم رفتار کنیم؟

برای هر چیزی از هر کسی انتقاد نکنین! وقتی از کسی انتقاد می کنین، او حالت دفاعی به خودش میگیره، با این کار به غرورش صدمه می زنین و باعث نارضایتیش میشین. همچنین با این کار وضعیتی که بین شما و او ایجاد شده هم درست پیش نخواهد رفت! پاداش به رفتارهای خوب و نه مجازات برای رفتارهای بد، به نفوذ بیشتر شما در دیگران کمک میکنه. به معنای دیگر «اگر افراد را تشویق کنین، در واقع دارید آنها را رام می کنین!»

در قسمت دیگری از کتاب آیین دوستیابیِ کارنگی می خونید: «مردم به خاطر رضایت خاطرشان کارهایی را انجام میدن و در برای این کارها به قدردانی یا احساس مهم بودن نیاز دارن.» در واقع، عمیق ترین نیاز در طبیعت یه انسان، آرزوی مهم بودنه. اگر بتونید این نیاز را برآورده کنین، مردم شما را دوست خواهند داشت. به طور مداوم از خود بپرسین: «چگونه می تونم در صمیمانه ترین شکل ممکن، او را تحسین کنم؟»

برای دستیابی به این هدف، ابتدا باید از نگاه او فکر کنین و نیازهایش را پیش روی خود قرار بدید. به طور روشن توضیح بدید كه چگونه پیشنهادات شما در راستای اهداف او قرار دارن. به طور کلی، اگر می خواهین کسی را ترغیب به انجام کاری کنین، باید به این فکر کنین که: «چگونه می تونم اونو تحریک کنم که این کار را انجام بده؟»

بخش دوم: چگونه افراد رو شبیه خودمون کنیم؟

کارنگی توضیح میده که چگونه می توان دوستان بیشتری پیدا کرد. اصول این بخش از کتاب سادس، کمتر به خودتان توجه کنین و بر آنچه دیگری برایش مهمه متمرکز شین. سعی نکنین با تعریف از موفقیت های خودتون، دوستان بیشتری پیدا کنین، بلکه از دیگران بخواهید که در مورد موفقیت هاشون با شما صحبت کنن. با نشان دادن علاقه به افراد، می تونید در مدت دو ماه دوستای بیشتری پیدا کنید. تا اینکه در مدت زمان دو سال دیگران را به خود علاقه مند کنین.

موضوع بعدی که در این بخش از کتاب آیین دوستیابی بحث میشه، لبخند زدنه. لبخند پادزهری طبیعی برای همه مشکلاته. لبخند هیچ هزینه ای نداره، اما می تونه روزی شاد را برای دیگری رقم بزنه. هیچ فردی، لبخندی سخاوتمندانه رو فراموش نمی کنه؛ حتی اگر کسی رو دوست دارین، با یک لبخند شیرین، قند رو تو دلش آب کنین! حتی اگر همه افراد زندگی شما چندان خوشحال به نظر نرسن، به یاد داشته باش، کسانی که نمی تونن لبخند بزنن، به لبخند شما بیش از هر چیز دیگری احتیاج دارن.

هر وقت با شخص جدیدی آشنا میشین، نام او را بپرسین. اگر خیلی اسمش غیرمعموله، در مورد نحوه هجی کردن نامش از او سؤال کنین! اسم او را بارها در ذهن خود تکرار کنین تا در حافظه تان ذخیره شه. همچنین، ساده ترین راه برای داشتن یک مکالمه خوب، تبدیل شدن به یک شنونده خوبه. برای اینکه شنونده خوبی باشیم، در واقع باید به آنچه مردم میگن اهمیت بدیم. به آنها اجازه بدیم تا درباره احساساتشون حرف بزنن، اینجوری تونستیم راه قلبشون رو به روی خود باز کنیم.

بخش سوم: چگونه نظر مردم رو به شیوه فکر کردنمون جلب کنیم؟

این بخش از کتاب آیین دوست یابی بیشتر در مورد اجتناب از درگیریه. هیچ وقت نگید که شخص دیگری اشتباه کرده. به آنچه شخص انجام داده احترام بزارید. گفتن اینکه کسی اشتباه کرده و توجیه استدلال برای متقاعد کردن دیگران، کاری بی فایدس. شما با این وسیله، هوش، قضاوت و اعتماد و عزت نفس دیگران را تضعیف می کنین. علاوه بر این، اصلاً مهم نیست که شما درست میگین یا اشتباه! اگر شخصی نمی خواد توصیه های شما را بشنوه، تو اون لحظه شما فقط یک شخص ناآگاه نسبت به موضوع هستین.

یک راه خوب برای متقاعدسازی، همدلی با موقعیتی هست که شخص در آن گرفتار شده. این اصل از کتاب آیین دوستیابی، مهمترین قسمت از این بخشه. نسبت به وضعیت شخص علاقه صمیمانه ایجاد کنین تا بتونه داستان خودشو بازگو کنه. سعی کنین آنچه را که شنیدید رو خلاصه کنین و اونو درست بفهمین. همچنین، اگر با عصبانیت حرف بزنین، شخص مقابل نیز عصبانی تر میشه. ممکن است با این کار خودتونو تخلیه کنین، اما عملاً با نگرش خصمانه، هر فرصتی رو برای توافق با شخص مقابل از دست میدین.

اکثر افرادی که با اونا ملاقات می کنین، تشنه همدردی هستن. همدردی رو به اونا هدیه بدین و سپس می فهمید که اونا شما رو دوست دارن. اگر معلم پیانو بخواد یک دختر نوجوان را مجاب کنه که بتونه ناخن های بلندش را برای آموزش پیانو کوتا کنه. معلم باید بدونه ناخن بلند و زیبای دختر چقدر برای او اهمیت داره و کوتاه کردن آن، فداکاری بزرگیه. سعی کنین دنیارو از دیدگاه دیگران ببینین و از این طریق با اونا همدردی کنین.

بخش چهارم: چگونه افراد رو بدون توهین و تحریک کردن تغییر بدیم؟

بخش چهارم و پایانی کتاب آیین دوست یابی در مورد نحوه مدیریت کردنه. با استفاده از یک سبک مدیریتی، می تونین به مردم اجازه بدین در مورد کار خود فکر کنن، به جای اینکه اوناور سرزنش کنین! دیل کارنگی در مثال مدیریتی خود میگه:
«دو کارمند رو می‌بینیند که در یک مکان ممنوع، در حال سیگار کشیدن هستند.»

عکس العمل شماره یک شما می تونه فریاد بر سر کارمندان باشه. واکنش شماره دو شما می تونه مدیریت بهینه شرایط باشه، به این صورت که شما از اونا می خوایین تو یک محل مجاز سیگار بکشنن. به نظر شما کدوم یک از دو گزینه بیشترین تأثیر را در رفتار کارمندان داره؟

به اشتباهات غیر مستقیم اشاره کنیم یا مستقیم؟

در کتاب آیین دوستیابی کارنگی می خونید: «توجه به اشتباهات به طور غیرمستقیم بهتر از اشاره آنها به شکلی مستقیمه.» برای مثال، به فرزند خود بگین: «تو همه درس ها نمره خوب گرفتی، سعی کن در ریاضی هم نمره خوب بگیری.» اما نگین: «تو چرا در ریاضی نمره خوبی نگرفتی.» همچنین پذیرش اشتباهات شخصی می تونه افراد را متقاعد کنه که رفتار خودرو تغییر بدهن.

همچنین با تعریف کردن، می تونین به مردم انگیزه بیشتری بدین تا احساس ارزشمند بودن کنن. کارهای خوب افراد رو ستایش کنین و خطاهاشونو رو به حداقل برسونین. اگر به فرزند، همسر یا کارمند خود بگیین که همه کارها رو اشتباه انجام میده، هر انگیزه ای را برای تلاش بیشتر در او سرکوب کردین. اگر برعکس عمل کنین، یعنی بتونین اونارو تشویق کنین، تونستید کاری کنین که به شما ایمان بیارن.

«همه مردان ممکنه بترسن، اما شجاع ترین مردان، ترس هاشونو رو فرو می ریزن و به جلو می رون، گاهی اوقات تا مرگ! اما همیشه به پیروزی می رسن.»

درباره دیل کارنگی نویسنده‌ کتاب آیین دوستیابی

دیل هاریسون کارنگی، نویسنده، استاد برجسته آمریکایی و همچنین بنیانگذار دوره هایی مانند بازاریابی، سخنرانی در سطوح عمومی، خودسازی و مهارت های تعاملی بود. وی در سال 1988 توی خانواده ای فقیر در مریویل، میسوری به دنیا آمد. دیل در سنین پایین به سخنرانی عشق و علاقه شدید داشت و در دبیرستان در بحث و گفتگو بسیار معروف بود.

کارنگی به کالج معلمان ایالتی وارنزبورگ رفت و بعداً به عنوان فروشنده برای آرمور و شرکتی در نبراسکا مشغول به کار شد. او بر این عقیده بود که سریع ترین و مؤثرترین راه برای ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس، از طریق صحبت در جوامع عمومیه.

در سال 1936، کتاب آیین دوست یابی به یکی از بزرگترین و پرفروش ترین کتاب های همه زمان تبدیل شد. از این کتاب تاکنون بیش از 10 میلیون نسخه به زبان های مختلف ترجمه و فروخته شده. سپس وی به عنوان مقاله نویس شروع به فعالیت کرد و بعدها مؤسسه کارنگی را برای سخنرانی مؤثر و روابط انسانی با چندین شعبه در سطح جهان تشکیل داد. دیل کارنگی در 66 سالگی در اثر مسمومیت ناشی از ازدیاد اوره در خون، در اول نوامبر 1955 در فارست هیلز در نیویورک درگذشت.