توماس ادیسون؛ زندگی نابغه ای که بیشتر ایده پرداز بود تا مخترع!

وقتی یکی از همکارای توماس ادیسون در مورد راز استعدادش از او پرسید، ادیسون گفت: «نبوغ به كار سخت، پشتکار و درایت نیاز داره.»

آنچه قابل درک نیست، این بود که «هوش» او خیلی غیر معمول بود. ادیسون بیشتر از هر فرد دیگری تو تاریخ ایالات متحده آمریکا، اختراع ثبت کرده، چیزی در حدود 1093!. اما کارای خارق العاده توماس ادیسون چیزی بیش ازین حرفاست.
ابداعات او دنیای ما رو به کلی دگرگون کرد. از جمله‌ی اونا میشه به لامپ رشته‌ای، دوربین فیلمبرداری، گرامافون و موارد دیگه اشاره کرد. همچنین، ادیسون به توسعه فنآوری‌های دیگه اعم از تلگراف، ارتباطات تلفنی و راهکارهای توسعه کسب و کار و تجارت کمک های چشمگیری انجام داد.

با این وجود، در شش دهه بعد از مرگ این مخترع بزرگ، نویسندگان بسیاری در مورد ادیسون مطالبی نوشتن. به گفته برخی از اونا: «درسته که ادیسون در واقع یكی از معروف ترین افراد تاریخه، اما بعضی چیزایی که همه در مورد او می دونن، بیش از یه افسانه نیستن!» اما واقعاً این جمله تا چه اندازه درسته؟ ما تو این مقاله، در مورد زندگی و کارای توماس ادیسون، حرفای زیادی برای گفتن داریم.

99 درصد تلاش، یک درصد الهام!

ادیسون در اوایل دهه بیست زندگی خود، به عنوان یک مخترع، موفقیت های زیادی رو برای به دست آوردن قراردادهای تحقیقاتی پرسود از وسترن یونیون و سایر شرکت های برجسته کسب کرده بود. این کار به او اعتماد به نفس زیادی می داد. در حقیقت، یکی از بزرگترین دستاوردهای ادیسون اختراع یه موسسه کاملاً جدید یا آزمایشگاه تحقیقاتی مستقل یا همان چیزی بود که او، اون رو «کارخانه اختراع» می نامید.

روابط صمیمانه توماس با مکانیک و آزمایشگر معروفش یعنی چارلز باتچلور که در بیشتر دوره کاری خود با او همکار بود، همچنین کار با فرانسیس آپتون و آرتور کنلی که از مهندسان برق شرکتش بودن، در موفقیت های ادیسون بسیار نقش داشتن.

اما استعداد توماس ادیسون برای ایجاد انگیزه در افراد، بسیار بیشتر از دور هم جمع کردن یه گروه از نخبان بود! چیزی که امروزه برای کسب و کارهای نوظهور و حتی شرکت های بزرگ، یه موضوع به حساب میاد. محققان میگن: «یكی از بزرگ ترین استعدادهای نادیده گرفته شده ادیسون، توانایی او برای تشکیل تیم های کاری و ایجاد یه ساختار سازمان یافته بود كه باعث میشد خلاقیت افراد به اصطلاح گُل کنه.»

خصوصیات ادیسون میتونه ویژگیهای یه فرمانده واقعی باشه

او به معنای واقعی یک فرمانده بود که مسئولیت نوآوری رو بر عهده داشت. به طور معمول، ادیسون در دوره تحقیقات خود به پیشرفت ادامه می داد، عقاید خود را سریع بیان می کرد و به همون اندازه سریع آنها عملی می کرد. هنگامی که مقدمات یه اختراع مورد بحث قرار می گرفت، او جزئیات اختراع رو به دیگران واگذار می کرد. یادداشت های مکرر دستیارانش که امروزه موجوده، شاهد این ادعا هستن. در یادداشت ها اومده: «آقای ادیسون میگه درجه حرارت بالاست.» یا «آقای ادیسون میگه این آجر خوبی نیست.»

ادیسون رقبای خودش رو تحلیل می کرد. برخلاف تصور عموم مردم، او تقریباً هیچ وقت روی هیچ اختراعی کار نمی کرد که قبلاً توسط فردی ایجاده نشده بود. آنچه اونو از مخترعین دیگر جدا کرده بود، تبدیل ایده ها به نتایج عملی بود. درواقع، ادیسون بسیاری از اختراعات افراد دیگه رو بهتر می کرد.

استقامت و تلاش، گوشه ای از قدرت توماس ادیسون بود. این ایده در جمله معروفش کاملاً مشهودِ: «اختراع، نود و نه درصد عرق ریختن و یک درصد الهامه!» البته در دوران ویکتوریای آمریکا، سخت کوشی، عزم و اراده معمولاً برای شناسایی یه مرد خودساخته مورد استفاده قرار می گرفت.

ادیسون به طور معمول تئوری هایی رو ابداع می کرد، اونارو مورد آزمایش قرار می داد و سپس راه حل های مناسب رو استخراج می کرد. درست هنگامی که به نظر می رسید که اختراع به پایان رسیده، ادیسون به عقب بر می گشت و طرح های قبلی خودش رو مرور می کرد تا ببینه با توجه به دانش جدیدی که به دست آورده، می تونه ایده های رها شده رو دوباره زنده کنه یا نه!.

آیا ادیسون واقعا 1093 تا اختراع ثبت کرد؟

در شرکت او، همه افراد می تونستن ایده هاشونو بیان کنن. ایده های خوب توسط آزمایشگر مسئول پروژه پذیرفته میشد و سپس توسط گروه دیگری توسعه داده می شدن. این امر باعث میشد که یک اختراع نه به اسم یه فرد، بلکه به اسم شرکت ثبت شه. به همین دلیله که 1093 اختراع به اسم ادیسون ثبت شده که بیشتر اونا کار خودِ او نبودن!.

این مورد را می توان در انبوهی از اختراعات «نیکولا تسلا» مشاهده کرد. تسلا که زمانی در شرکت ادیسون کار می کرد، نبوغی بالاتر و دانش فراگیرتر از ادیسون داشت، اما ادیسون برخی از مهمترین اختراعات او مانند فلوئورواسکوپ را به نام خود زد!.ادیسون به اختراع نه تنها به عنوان یک وسیله مفید، بلکه از اون برای پول درآوردن و تجارت استفاده می کرد. توماس ادیسون، بیش از اونکه یه مخترع باشه، یه فرد نوآور و تاجر بود!.

افسانه دیگر این است که: «توماس ادیسون هیچ وقت برق را اختراع نکرد، او لامپ رشته ای را ابداع کرد». به معنای دیگر او هیچ وقت هیچ چیزِ بزرگی اختراع نکرد! اما ذهنی سرشار از ایده های جدید و پویا داشت. چیزی که در مورد ادیسون مهم بود، اینکه او از هر شکست یه موفقیت می ساخت. چنین موردی رو میشه امروزه در فردی مانند «استیو جابز» فقید مشاهده کرد.

پرسش و پاسخ:

توماس ادیسون کیه؟

ادیسیون کسیه که نزدیک به 1093 اختراع ثبت کرده و یکی از نوابغ و مردان بزرگ تاریخ به حساب میاد.

آیا برق اختراع ادیسون بود؟

خیر، پدر واقعی برق نیکولا تسلا بود و در طول زمان، برق توسط دانشمندان دیگر توسعه پیدا کرد.

ادیسون چه اختراعاتی انجام داد؟

گرامافون، لامپ رشته ای، دستگاه الکترونیکی شمارش آرا، قلم الکتریکی و بسیاری از ابداعات ریز و درشت دیگر از کارهای شرکت ادیسون بود.

سال های اولیه زندگی و مشکل شنوایی

پیشینیان ادیسون در نیوجرسی زندگی می کردن تا زمانی که وفاداری اونا به پادشاهی انگلیس در طول انقلاب آمریکا، باعث شد به نوا اسکوشیای کانادا بیان. از اونجا، نسل های بعدی این خاندان به انتاریو نقل مکان کردن و در جنگ 1812 با آمریکایی ها جنگیدن.

مادر ادیسون، نانسی الیوت، اهل نیویورک بود تا اینکه خانوادش به وین در کانادا اومدن، جایی که وی با سام ادیسون ازدواج کرد. هنگامی که سام در دهه 1830 در یه قیام ناموفق تو انتاریو درگیر شد، با خانواده به ایالات متحده و ایالت اوهایو فرار کرد.

توماس آلوا ادیسون در 11 فوریه 1847 در اوهایو به دنیا اومد. او جوان‌ترین فرزند این خانواده بود و در خانه با نام «آل» صدا میشد. برای جستجوی ثروت بیشتر، سام ادیسون در سال 1854 خانواده را به بندر هورون در میشیگان بُرد و سال ها در این شهر زندگی کردن.

توماس دانش آموز ضعیف مدرسه!

ادیسون دانش‌آموز ضعیفی بود!. هنگامی که یکی از معلماش به او لقب «خنگ» رو داد، مادرش عصبانی شد و توماس را از مدرسه به خونه آورد تا تو خونه تدریس رو شروع کنه. او سال ها بعد گفت: «مادرم به من اطمینان داشت، او خیلی صادق بود و احساس می کردم یک نفر رو برای زندگی دارم که تو ناامیدها پشتیبانم باشه.» در سنین پایین، توماس شیفته چیزای مکانیکی و آزمایش های شیمیایی بود. در همین سال ها، ادیسون برای درآوردن پولِ تو جیبی، به فروش روزنامه و آبنبات مشغول شد.

در حدود دوازده سالگی، توماس تقریباً تمام شنوایی خودش رو از دست داد. چندین تئوری در این قضیه وجود داره، اما معتبرترین اونا این هست که: «مشکل شنوایی ادیسون به خاطر بیماری تب سرخچه ایه که در کودکی گرفته بود». با این حال، توماسِ جوان نذاشت که کم شنوایی اونو دلسرد کنه و غالباً این مشکل رو به عنوان یه نقطه قوتش در نظر می گرفت. با این وجود، بدون شک ناشنوایی وی باعث میشد که در روابط با دیگران به فردی منزوی و خجالتی تبدیل شه.

ادیسون هم یه زمانی کارمند بود!

توماس ادیسون در سال 1862 به عنوان اپراتور تلگراف در بندر هورون مشغول به کار شد. در این زمان وی آزمایش های علمی خودش رو از سَر گرفت. سال 1868 به بوستون نقل مکان کرد و در دفتر Western Union مشغول به کار شد.

ژانویه 1869 ادیسون از شغلش استعفا داد، او قصد داشت به طور تمام وقت روی اختراعاتش کار کنه. اولین اختراع توماس «دستگاه الکتریکی شمارش آرا» بود که تو سال 1869 ثبت کرد. ادیسون با عدم تمایل سیاستمداران به استفاده از دستگاه مواجه شد، سپس تصمیم گرفت که بیشترِ وقتشو برای اختراعات مفیدتر بزاره.

کار در تلگراف؛ سکوی پرتاب به سوی موفقیت

توماس ادیسون در اواسط سال 1869 به شهر نیویورک رفت. در این دوره، او درگیر پروژه های مختلفی شد که با تلگراف همکاری داشتن. اکتبر 1869 ادیسون با فرانکلین ال پوپ و جیمز اشلی، شرکت پاپ – ادیسون را تشکیل دادن. اونا خودشونو به عنوان مهندس برق و سازنده وسایل برقی معرفی کردن. توماس ادیسون برای پیشرفت در تلگراف چندین اختراع ثبت کرد.

این مشارکت در سال 1870 با شرکت طلا و سهام تلگراف ادغام شد. ادیسون همچنین کار نیویورک تلگراف رو در نیوآرکِ با ویلیام اونگر تأسیس کرد تا بتونه چاپگرهای سهام را تولید کنه. در سال 1874 او بر روی یه سیستم تلگراف چند ضلعی کار کرد و در نهایت تونست یه تلگراف چهار گوشه اختراع کنه که می تونست دو پیام رو به طور همزمان تو هر دو جهت مختلف ارسال کنه. علاوه بر سایر اختراعات برای تلگراف، وی همچنین تو سال 1875 «قلم الکتریکی» رو ابداع کرد.

زندگی شخصی توماس ادیسون

زندگی شخصی ادیسون تو این دوره با تحولات زیادی همراه بود. مادرش تو سال 1871 درگذشت و بعداً در همان سال، در روز کریسمس با «مری استیلول» ازدواج کرد. در حالی که ادیسون به وضوح عاشق همسرش بود، رابطشون مملوء از دشواری بود.

توماس ادیسون اغلب تو آزمایشگاه می خوابید و بیشتر وقت خود را با همکاراش می گذروند. با این وجود، فرزند اولشون، ماریون در فوریه 1873 به دنیا اومد و پس از آن پسری به نام توماس جونیور در ژانویه 1876 متولد شد. فرزند سوم ادیسون نیز به نام ویلیام لسلی در اکتبر 1878 به دنیا اومد.

از گرامافون تا لامپ رشته‌ای؛ اختراعات یکی پس از دیگری

ادیسون در سال 1876 آزمایشگاه جدیدی رو در منلو پارکِ نیویورک افتتاح کرد. این مکان بعداً به عنوان «کارخانه اختراع» شناخته شد، زیرا ادیسون و همکارانش در این آزمایشگاه روی چندین اختراع مختلف کار می کردن. ادیسون آزمایش های بی شماری رو برای پیدا کردن پاسخ به مشکلات انجام می داد. او میگفت: «من هرگز تا زمانی که به نتیجه ای نرسم، کار رو ترک نمی کنم. نتایج منفی به همان اندازه نتایج مثبت برام مهم و با ارزش هستن.»

اختراع فرستنده تلفنی با توماس ادیسون

در سال 1877، ادیسون روی یک فرستنده تلفنی مشغول به کار شد. این فرستنده امکان انتقال صوت را با صدا و وضوح بیشتر از طریق خطوط تلفن فراهم می کرد. آزمایشای ادیسون از طریق تلفن و تلگراف منجر به «اختراع گرامافون» تو سال 1877 شد. وی سرانجام با سیلندر روکش شدهِ لاستیکی و دیافراگم و سوزن، این دستگاه رو ساخت. «شرکت گرامافون سخنگوی ادیسون» در اوایل سال 1878 تآسیس شد تا این دستگاه را به بازار عرضه کنه.

توماس ادیسون در سال 1878 بر روی سیستم نور الکتریکی متمرکز شد و تقریباً به مدت یه دهه گرامافون رو کنار گذاشت. با پشتوانه سرمایه داران، «شرکت نور ادیسون الکتریک» در 15 نوامبر برای انجام آزمایشای مختلف تأسیس شد.

در عوض واگذاری اختراعات به این شرکت، ادیسون سهم زیادی از سهام رو دریافت می کرد. کار او تا سال 1879 ادامه یافت. زیرا او و همکارانش نه تنها سعی در بهبود عملکرد لامپ رشته‌ای داشتند. بلکه درصدد ایجاد یه انقلاب بزرگ در کل سیستم روشنایی برقی برای شهر بودند. لامپ رشته‌ای که توسط همفری دیوی اختراع شده‌بود، با ادیسون به کامل‌ترین شکل خود تبدیل شد. این محصول در یه نمایشگاه عمومی‌ویژه در خودِ آزمایشگاه برای بازدیدکننده‌ها به نمایش گذاشته‌شد.

اولین سیستم روشنایی برق شهر

ادیسون در سال 1881 یه کارخانه دیگر در شرق نیوکارک را راه اندازی و سپس سال بعد با خانواده به نیویورک نقل مکان کرد. در این زمان، اولین سیستم چراغ برقی در منطقه مالی منهتن در سال 1882 نصب شد. در ابتدا، فقط چهارصد لامپ روشن شد. یک سال بعد، 513 مشتری تونستن 10300 لامپ خریداری کنن.

توماس ادیسون چندین شركت را برای تولید و بهره برداری از دستگاه های مورد نیاز سیستم روشنایی برقی راه اندازی کرد. همچنین، سیستم روشنایی جدید ادیسون در سال 1881 در شهرهای پاریس و لندن معرفی شد که منجر به تأسیس شرکت های مختلف در چندین کشور اروپایی شد.

آیا بعد از اختراع لامپ کار توماس ادیسون تمام شد؟

موفقیت سیستم روشنایی ادیسون نتونست رقبا رو از توسعه روش های متفاوت و خاصشون باز داره. در نتیجه، نبردی بین طرفداران جریان DC، به رهبری ادیسون و جریان AC، به رهبری جورج وستینگهاوس ایجاد شد. هر دو طرف به محدودیت های هر سیستم حمله کردن. ادیسون، استفاده از جریان AC برای برق خطرناک دونست. همچنین، او گفت: «ژنراتورهای AC به اندازه ژنراتوهای DC کارآمد نیستند.»

تا سال 1889، اختراع دستگاهی که موتور القایی AC رو با دینام DC ترکیب می کرد، بهترین عملکرد رو از همه سیستم ها روشنایی ارائه می داد. این چنین بود که جریان AC محبوب تر شد. شرکت ادیسون در سال 1892 با تامسون-هیوستون تحت نام «جنرال الکتریک» ادغام شد و به طور مؤثری ادیسون رو از حوزه تجارت برق خارج کرد.

در خلال این سال ها، همسر ادیسون در 9 آگوست 1884 به دلیل تومور مغزی درگذشت. ادیسون در 24 فوریه 1886 با «مینا میلر» ازدواج کرد و به همراه همسرش به عمارت بزرگی به نام گلنمونت در وست اورنج در نیوجرسی نقل مکان کرد. بر خلاف مری که اغلب مریض بود و تو خانه می موند و همچنین به خواسته شوهرش بی اعتنا بود، مینا زنی فعال بود که زمان زیادی رو به گروه های اجتماعی و خیریه ها اختصاص می داد، همچنین تلاش می کرد تا عادات شخصی شوهرش رو نیز بهبود ببخشه.

سایر سرمایه گذاریای ادیسون؛ آسیاب سنگ و سیمان

یکی دیگر از علاقه های توماس ادیسون، فرآیند آسیاب سنگ معدن بود که فلزات مختلفی رو از سنگ استخراج می کرد. در سال 1881، او شرکت «سنگ معدن ادیسون» را تشکیل داد. اما سرمایه گذاریش بی ثمر بود، زیرا هیچ بازاری برای آن وجود نداشت. در سال 1887، دوباره به این پروژه بازگشت و فکر کرد که روند کارش می تونه به معادن فقیرنشین شرقی کمک کنه تا با معادن غربی رقابت کنن.

در سال 1889، ادیسون با بهره برداری از این عملیات شروع به گذراندن زمان زیادی در معادن اوگدنسبورگ نیوجرسی کرد. اگرچه او سرمایه و وقت زیادی رو برای این پروژه صرف کرد. اما با افت بازار و یافتن منابع اضافی سنگ‌معدن عملا مسیر ناموفقی رو طی کرد.

ادیسون همچنین درگیر ترویج استفاده از سیمان شد و شرکت سیمان ادیسون پورتلند را در سال 1899 تشکیل داد. او سعی در استفاده گسترده از سیمان برای ساخت خانه های کم هزینه و مصارف جایگزین برای بتن کرد. متأسفانه ادیسون با این ایده ها از زمان خود جلوتر بود، زیرا استفاده گسترده از بتن در اون زمان از نظر اقتصادی غیرممکن بود.

علاقه توماس ادیسون به دنیای تصاویر متحرک

در سال 1888، توماس ادیسون با ادوارد مویبریج ملاقات کرد. این دیدار باعث شد تا توماس با دستگاه زئوپراکسیسکوپ (دستگاه نمایش تصاویر متحرک) آشنا بشه. ادیسون از همکاری با مویبریج برای کار بر روی این دستگاه خودداری کرد و تصمیم گرفت تو آزمایشگاه خودش روی دوربین فیلمبرداری کار کنه. ادیسون در مورد این موضوع گفته‌بود:
«اگرچه گرامافون برای گوش دادنه، اما من در حال آزمایش روی ابزاری هستم که امکان دیدن تصاویر رو نیز فراهم می کنه.»

وظیفه اختراع دستگاه به دست همکار ادیسون، ویلیام کی دی دیکسون افتاد. دیکسون در ابتدا با استفاده از یک دستگاه مبتنی بر استوانه برای ضبط تصاویر، آزمایشاتی رو انجام داد. در اکتبر سال 1889، دیکسون با یه دستگاه جدید که تصاویر رو پیش بینی می کرد و دارای صدا نیز بود، ادیسون رو که تازه از پاریس برگشته بود رو سورپرایز کرد. پس از تلاش بیشتر، در سال 1891 یک دوربین فیلمبرداری با نام «کینتوسکوپ» اختراع شد. اتاق های کینتوسکوپ در نیویورک افتتاح شدند و به زودی در سایر شهرهای بزرگ نیز گسترش یافتند.

میدونستید توماس ادیسون فیلمبرداری با صدا رو اختراع کرد؟

رقابت با دیگر شرکت های فیلمبرداری به زودی به نبردهای حقوقی داغ بین اونا و ادیسون در مورد حق ثبت اختراعات تبدیل شد. ادیسون از بسیاری از این شرکت ها به دلیل تخلف شکایت کرد، اماهیچ کدام راه به جایی نبردن!.

سال 1913، ادیسون هماهنگ سازی صدا با فیلم رو آزمایش کرد. «کینتوفون» توسط آزمایشگاه وی ساخته شد و صدا رو در یک سیلندر گرامافون بر تصویر روی صفحه نمایش هماهنگ می کرد. اگرچه این دستگاه در ابتدا مورد توجه قرار گرفت، اما سیستم کاملی نبود. تا سال 1918، ادیسون به دخالت خود رو در زمینه تصاویر متحرک خاتمه داد.

«توماس ادسون بیش از آنکه یک مخترع باشد، یک ایده پرداز بود؛ یک مدیر که می‌ دونه چگونه می تونه یک کسب و کار را به جلو حرکت بده و استعدادهای دیگران رو بیدار کنه او کسی است که از شکست، پیروزی می سازنه.»

سال های پایانی زندگی توماس ادیسون

سال 1911، شرکت های ادیسون مجدداً سازماندهی شد تا ساختاریافته تر کار کنن. ادیسون کمتر درگیر عملیات روزانه شد، اگرچه هنوز اختیار تصمیم گیری تو دستش بود. اهداف سازمان برای حفظ دوام و فروش بیشتر در بازار، بیشتر از تولید اختراعات جدید بود.

هنگامی که اروپا درگیر جنگ جهانی اول شد، ادیسون آمادگی خود را برای تولید فنآوری های جنگی اعلام کرد. وی در سال 1915 به عنوان رئیس هیئت مشاوره نیروی دریایی منصوب شد. در طول جنگ، ادیسون بخش اعظم وقت خود رو صرف تحقیقات دریایی به ویژه کار در زمینه کشف زیر دریایی کرد. اما احساس کرد که نیروی دریایی پذیرای بسیاری از اختراعات و پیشنهاداتش نبود.

در دهه 1920، سلامتی ادیسون با خطر مواجه شد و او بیشتر وقت خود رو در خانه با همسرش گذروند. در حالی که توماس تو خانه بود، باز هم از تلاش خود برای اختراع جدید دست نمی کشید. یکی از پروژه هایی که تو این دوره مجذوبش شد، جستجوی جایگزینی برای لاستیک بود.

رابطه هنری فورد و توماس ادیسون

در این زمان، هنری فورد، دوست خود یعنی ادیسون را همیشه تحسین می کرد. فورد، کارخانه اختراع ادیسون رو به عنوان موزه در گرینفیلد دهکده میشیگان بازسازی کرد که در جریان پنجاهمین سالگرد اختارع چراغ الکتریکی، در سال 1929 افتتاح شد.

جشن دیگری با همکاری فورد و جنرال الکتریک به افتخار ادیسون برگزار شد که در اون اشخاصی همچون رئیس جمهور، جان دی راکفلر، ماری کوری و بسیاری افراد بزرگ دیگه نیز حضور داشتن. اما سلامتی ادیسون به حدی کم شد که نمی تونست به این مراسم بیاد.
طی دو سال بعد، یک سری از بیماری ها، سلامتی توماس ادیسون رو به خطر انداختن؛ تا اینکه در 14 اکتبر سال 1931 به حالت اغما رفت. تنها چهار روز بعد، در ملک خود در گلنمونت در وست اورنجِ نیوجرسی درگذشت.